Wywiad z BJA(green day)

Lider Green Day'a opowiada o swojej dziesięcioletniej, pozytywnej przemianie z niegrzecznego 'wraka nerwowego'(1), poprzez mającego złą sławę pijaka, do politycznie świadomego muzyka rockowego, grającego na stadionach.

Gdzie byłeś w 1985 roku i czego wtedy słuchałeś?
Wydaje mi się, że byłem wtedy w 7 klasie. Znałem już więc basistę Mike'a Dirnt'a od kilku lat. Chodziliśmy do tej samej szkoły. W tym czasie nosiłem koszulki Judas Priest. Pierwszym innym rodzajem muzyki, który poznałem był R.E.M. podczas trasy 'Fables of the Reconstruction. Michael Stipe miał z tyłu głowy małą, brzydką plamę. Był ubrany w płaszcz zimowy i kapelusz.

Minęło ponad 10 lat od wydania w 'Dookie' w wytwórni płytowej - twojego debiutu. Jak myślisz, dlaczego ta płyta miała takie wpływowe działanie?
W istocie sprawy, po odejściu z Lookout! ewoluowaliśmy. Kochałem 'Kerplunka', ale nie mieliśmy czasu aby tego przemyśleć i zastanowić się nad tym kim jesteśmy. Coś się stało, kiedy podpisaliśmy umowę z poważną wytwórnią Reprise. Stałem się bardziej skupiony na pisaniu tekstów. Chciałem stworzyć coś, co pokazałoby jacy jesteśmy naprawdę, nawet jeżeli pokazałoby to naszą złą stronę. Wszystkie zespoły grające punk-rocka w pewnym sensie zawiodły się na wytwórniach płytowych, więc było to poważne ryzyko. Jedyną grupą, która przed nami tego dokonała była Nirvana.

'Dookie' wyszło kilka miesięcy przed śmiercią Kurta Cobaina. Czy wg ciebie po jego samobójstwie została po nim pustka?
Tak, to się zdarzyło nieoczekiwanie, nikogo tam nie było. To tak jakby już nigdy więcej nie było z nami lidera.

I wtedy dzieciaki natychmiast skojarzyły twój zespół.
Tak, dla nas wszystko co zdarzyło się po wydaniu 'Dookie' było kompletnie nieprzewidziane. Pamiętam, że wszystko nas przerażało. Byliśmy przez ten czas wrażliwi. Sława na nas wpływała negatywnie. Powinniśmy po prostu spojrzeć na nasze nagranie i powiedzieć: "Stworzyliśmy świetną płytę. Wiemy o tym i nic nie musimy udowadniać. Trzymajmy się muzyki." Ale mieliśmy po 21, 22 lata. Zaczęliśmy się starać dostać do sceny barowej. Nagle, wchodzisz do środka i należysz do tego znanego zespołu. Jesteś w tym pieprzonym barze i "Chwila, ja tylko chciałem się napić." I ten; a ten chce ze mną pogadać, i ten a ten chce zacząć bójkę.

Punk rock ogromnie się rozwinął przez ostatnie 20 lat, niewątpliwie stając się dużo bardziej popularny. Jak myślisz, jak wpłynął na teraźniejszość? Czy oznacza to samo co w późnych latach 70 i wczesnych 80?
Dla mnie punk zawsze oznaczał robienie rzeczy po swojemu. Punk reprezentuje maksymalną wolność i poczucie indywidualności, które zasadniczo stają się metaforą życia i drogą którą chcesz podążać. Jeśli chodzi o Green Day'a, to bardzo chciałem utworzyć zespół, który ma swój styl i nie próbuje reprezentować wszystkiego czym jest punk rock, ponieważ wtedy zrażasz ludzi i siebie.

Podczas waszej kariery wydaliście takie single jak ballada 'Good Riddance (Time of Your Life) i dziewięciominutowe operetki z 'American Idiot', które wydają się być zmotywowane częściowo przez wiedzę, że są tu ludzie, którzy twierdzą, że po prostu nie powinniśmy.
Tak, zawsze chciałem zaskakiwać ludzi. Na przykład, jeśli jesteś znany z jednej rzeczy, to zawsze chcesz zrobić coś aby podnieść stawkę lub rozłożyć skrzydła. Był'wydawaniu 'Good Riddance', ale jednocześnie bardzo podekscytowany. Myślałem, że to piosenka pełna potęgi, która sprawia, że płaczę, ale to był strach, ponieważ to był wrażliwy kawałek.

Jest tak wiele narzucanych zasad w rock'n'rollu. Nawet kultura alternatywna ma ustaloną niezmienność.
Tak,to ironiczne, jako, że rock jest tak wyzwoloną rzeczą. To jest strasznie 'białe'(3), żeby martwić się takimi rzeczami. Hip-hopowcy są dużo bardziej niebezpieczni i chętni do podejmowania ryzyka w muzyce pod wieloma względami, ponieważ nie boją się odnieść sukcesu. To jest do przyjęcia. Przypuszcza się, że jesteś supergwiazdą. W rock'n'rollu, szczególnie w alternatywnym rocku, wygląda to tak, że nie oczekuje się, że zajdziesz wysoko. To nie do przyjęcia i kończy się na tworzeniu konserwatywnej muzyki.

Z której piosenki Green Day'a jesteś najbardziej dumny?
Muszę powiedzieć, że z 'Jesus of Suburbia'. Nigdy nie nudzi mi się granie tej piosenki. Nigdy nie jestem zmęczony słuchaniem jej. Zawsze wydaje się całkiem nowa. Zawsze wywołuje u mnie wewnętrzne emocje i przy tej piosence możemy powiedzieć, że zrobiliśmy coś, czego nikt inny nie zrobił w muzyce rockowej i to sprawia, że jest to przemyślany, dziewięciominutowy, punk-rockowy hymn.

Jeśli chodzi o muzykę innych wykonawców - co było najlepsze, co usłyszałeś po 1985 roku?
To oczywiste - Operation Ivy był jednym z moich ulubionych zespołów.

Kowerujecie 'Knowledge' podczas występów na żywo.
Tak, Operation Ivy to zdecydowanie jedna z grup, które mnie zmieniły. I to jest udowodniony fakt, że muzyka potrafi zmienić ludzi.

W ciągu tych wszystkich lat, co wywołało u ciebie najwięcej emocji?
Wydaje się, że ostatnio podniecenie i ekscytacja są praktycznie we wszystkim. Jedną rzeczą jest granie na brytyjskim Milton Keynes Bowl. Graliśmy dwa wieczory w czerwcu, po 65 000 osób podczas każdego występu i to nie był festiwal; to był po prostu nasz koncert. Świetnym uczuciem jest wiedza, że jesteśmy zdolni zagrać w miejscu takim jak tamto, i że możemy tam należeć. To nie jest tak, że jesteśmy niepewni i próbujemy to uzasadnić. W istocie jesteśmy zespołem od 17 lat i udajemy się do tych miejsc, wiedząc, że mamy poparcie w tych 17 latach kariery, ale mamy coś nowego i świeżego do zaoferowania.

'American Idiot' przedstawia opór przeciw rządom Busha. Co ostatecznie was upolityczniło?
Zawsze staraliśmy się mieć oczy i uszy otwarte na to co się dzieje. Myślę, że jest więcej ludzi interesujących się tym co się dzieje w polityce niż tych, których to nie obchodzi. Wszędzie są elementy polityki. Nawet jeśli to wywołuje jakiś rodzaj smutku w muzyce, obłędu, czy coś, to jest to atmosfera, w której żyjemy. Myślę, że to zaczęło się od kiedy Bush po raz pierwszy wszedł do rządu. Kiedy nagrywaliśmy 'Warning' w 2000 roku, zaczynaliśmy myśleć jak będzie wyglądała zmiana warty z Clintona na kogoś innego. Nie wyglądało to dobrze dla Al Gore'a. To było uczucie, że ktoś bardzo konserwatywny wkroczy do rządu. I po tym jak go wybrali, oglądaliśmy zachwianie się kultury. To jeden z powodów, dlaczego przez tak długi okres pisałem piosenki. Nie chciałem ich pisać automatycznie. Chciałem aby robiły wrażenie.

Gdzie widzisz punkowych i alternatywnych muzycznych 'przewodników'?
Cała alternatywna muzyka, wszystkie zespoły rockowe muszą mieć troszkę brudu na twarzy. Muszą mieć brudne ręce, żebym ich mógł lubić - czy to są Stonesi pochodzący od bluesa, czy też U2 pochodzący z ery Clash'u i Irlandii, czy nawet Metallici, która pochodzi z heavy metalowej sceny. I nie mówię o nich tylko dlatego, bo są największymi zespołami świata; mówię o tym jaka jest przepaść, która oddziela ich od głównego nurtu.

Czego najbardziej żałujesz?
Myślę, że najbardziej żałuję tego, że 'Insomniaca' nie nazwałem 'Jesus Christ Supermarket'.

'Jesus Christ Supermarket' XD
Oj, rzeczywiście ma czego żałować, to byłby świetny tytuł xD